لایف آبجکت (Life Object)
ساختار نزدیک به طبیعت
در پانزدهمیم نمایشگاه بین المللی معماری در ایتالیا گروهی از معماران و پژوهشگران از جمله پروفسور Dan Shechtman که برنده ی جایزه ی نوبل شیمی می باشد، غرفه ای با عنوان Life Object: Merging Architecture and Biology را به نمایش گذاشتند. “Life Object” اکتشاف و شکستن مرزها برای همپوشانی و ترکیب معماری و علوم پایه است. کشف اطلاعات جدید و آگاهی از نظام هر دو حوزه، منجر به خلق سازه های شگفت شده است.
نقطه ی آغاز نمایشگاه آشیانه ی پرنده ی بزرگی می باشد. به گفته ی یکی از معماران این پروژه: معمولا ساخت بشر در نقطه ی مقابل سایر جانداران قرار می گیرد؛ در حالی که ما از جرثقیل و سایر ماشین های ساخت و ساز برای بلند کردن مصالح سنگین جهت ساخت ساختمان های بلند و صلب استفاده می کنیم، حیوانات با جمع آوری صدها شاخه ی کوچک سبک سازه ای محکم و پایدار می سازند. در این بخش پروژه، سازه نسخه ای مصنوعی از آشیانه ی پرندگان می باشد. سازه با بیش از ۱۵۰۰ شاخه ی مصنوعی که ساختار آن با سی تی اسکن از لانه ی پرنده و اجرای اطلاعات آن بر نسخه ای بزرگ شکل گرفته، ساخته شده است. معماران این پروژه اظهار داشتند که برای ساخت این پروژه باید فکر خود را باز و به دور از هرگونه روش ساخت و ساز معمول، چشم خور را بر روی علوم و طبیعتی که در اطراف ما وجود دارد باز می کردند. برای اینکار با تعدادی از گروه های مختلف از پژوهشگران و آزمایشگاه های مختلف کار کرده اند تا دانش لازم درمورد بیولوژی و ادغام آن با معماری را کسب کنند. در این روش آریل بلاندر Arielle Blonder –یکی از معماران پروژه- سازه آشیانه ی پرنده را با روشی که جامعه می تواند عمل کند مقایسه می کند؛ اگر جامعه ای محکم و از چندین بخش سخت ساخته شده باشد، بیشتر مستعد فروپاشی است، در حالی که اگر از بخش های کوچک انعطاف پذیر ساخته شده باشد می تواند جامعه ای باثبات و پایدارتر را به وجود بیاورد.
“Life Object” ساختارهای استاتیک و ثابت سنتی را به چالش می کشد و در عوض از مصالح کوچک و سبکی استفاده می کند که می تواند پاسخگوی محیط زیست باشند. آنها همانند سنسورهایی که توسط حضور بازدیدکنندگان عمل می کنند، می باشند. تیم از مواد و مصالح بسیار ابتدایی مانند کولار و فایبرگلاس استفاده کرده است که در گذشته در ساخت قایق و هواپیما استفاده می شده و اکنون برای ساخت سازه هایی برای سکونت استفاده می شود.
بخش دوم نمایشگاه مربوط به ۷ مطالعه می شود که توسط تیم های معماران و پژوهشگران انجام شده است. آنها با قرار دادن یک سناریوی فرضی و استفاده از پارادایم های بیولوژیکی و ترکیب معماری و علوم پایه قصد حل کردن مسائل معمارانه ی محلی و جهانی را دارند. یکی از پروژه های محلی Nanocellulose Desert Shelter Project می باشد که همکاری میان NCArchitects، Guy Austern و پروفسور Oded Shoseyov که نانو-بیولوژیست است، می باشد. دراین نمایشگاه پروژه های دیگری نیز وجو دارند که پژوهش بر روی آنها به مدت ۸ ماه به طول انجامیده است و از ۲۸ می به نمایش بازدیدکنندگان درآمده است.
