گفت و گو با سهیل شهبازی
کافه گالری ویونا در تیرماه سال جاری میزبان نمایشگاه گروهی عکس بود. سهیل شهبازی (متولد 1370 تهران) هم یکی از سه عکاس شرکت کننده در آن نمایشگاه بود و این هفته فرصتی دست داد تا درباره‌ی آثارش بیشتر صحبت کنیم. سهیل که کاردانی کامپیوتر دارد، از سال 1388 به صورت آماتور وارد حرفه عکاسی شده و از سال 1390 به‌صورت تخصصی در ژانر عکاسی ماکرو فعالیت دارد. متن زیر خلاصه‌ای از گفت و گو با اوست:
- به تازگی ماکروگرافی های خود را درنمایشگاه گروهی در کافه گالری ویونا نمایش داده ای. چه شد که به سراغ عکاسی ماکرو رفتید؟
کافه گالری ویونا فرصت خوبی برای تجربه نمایشگاه بود و صرفا به همین جهت از این موقعیت استفاده کردم که خوشبختانه بازخورد خوبی هم داشت ، همانطور که مطلع هستید عکاسی همانند بسیاری از رشته های هنری دارای ژانر یا شاخه های مختلف است ، از زمانی که اولین دوربین دیجیتال خود را تهیه کردم که یکی از مدل های پاورشات کنون بود به شدت علاقمند به پیشرفت در عکاسی بودم و از همان موقع مطالعه و آزمون خطای من در عکاسی آغاز شد ، خوشبختانه این دوربین دارای تنظیمات دستی اصلی در عکاسی بود و همین موضوع باعث شد تا با اصول اولیه آشنا شوم یکی از مد های جالب این دوربین مد عکاسی ماکرو بود که با گذشت یک سال استفاده از این دوربین آرام آرام نظرم نسبت به این ژانر جلب شد و با وجود همان دوربین در زمان خودش موفق به ثبت عکسهای قابل قبولی شدم که باعث شد برای پیش برد کار به سمت دوربین های حرفه ای بروم.
در واقع علاقه من به عکاسی ماکرو از همانجا شروع شد و البته باید عرض کنم که علاقه من به طبیعت ، حیوانات و حشرات باعث شد تا این ژانر برای من بسیار جذاب باشد ، با دیدن زندگی حشرات و حتی رفتارشناسی آنها حس خوب و جدیدی در من بوجود آمد.
- با وجود ابزارهای دیجیتال، راه برای پیشرفت ژانرهای گوناگون عکاسی بازتر شده است. اما ماکروگرافی -به ویژه زمانی که در طبیعت برداشته شده باشد- دست خوش نوعی تکرار و عدم به روز شدن شده است. چه بسا که دیگر تصویری با بزرگنمای زیاد از چشم یک حشره، جذابیت 20 سال پیش خود را برای مخاطب ندارد. به نظرت ماکروگرافی به پایان راه رسیده است؟
بسیاری از ژانرها در عکاسی دچار تکرار شده اند و ماکروگرافی هم به همین صورت ، به عقیده من ماکروگرافی اول راه است و فقط نیاز به تغییر در روش و نوع سوژه ها دارد . در عکاسی ماکرو بجز قدرت عکاس در ثبت دیتیل ، انتخاب کادر و ترکیب بندی مناسب قسمت بسیار مهم دیگری وجود دارد و آن خود سوژه است طبیعتا بخش عظیمی از سوژه ها در این ژانر حشرات هستن که دارای گونه های بسیار متنوعی هم هستن اما بیشتر عکسهای ماکرو که دیده میشود شاید محدود به 20 نوع حشره باشد و این موضوع باعث شده تا تکرار بیش تر خودش را نشان دهد و حتی برای مخاطب خسته کننده شود. به عقیده من وقت آن رسیده تا وارد فاز جدیدی در عکاسی ماکرو شویم.
- نظرت در مورد عکاسان موبایل به دست اینستاگرامی چیست؟ کلا چه نظری در مورد سیل عظیم دوربین دیجیتال به دست های اینترنتی داری؟
من مشکل خاصی با این دسته ندارم ، این روزها داشتن یک دوربین دیجیتال رده بالا ظاهرا برای هرکسی جذاب است هرچند که بسیاری کاربا آن را بلد نیستن و چه بدتر کسانی که هیچوقت هم یاد نخواهند گرفت! بسیاری هم فقط تا مقطعی از عکاسی پیش روی میکنن و خیلی زود با آن خداحافظی میکنن چراکه به نظرم ورود به درجات بالای عکاسی کار بسیار سخت و جدی است.
تنها ایرادی که میتوان به افراد دوربین بدست یا موبایل بدست گرفت وجود شبکه های اجتماعی و آمار بازدید آنهاست ، این موضوع برای افراد تازه کار که به عکاسی علاقمند هستن یا قصد شروع آنرا دارن بسیار مضر است! وقتی فرد اطلاعات کافی در عکاسی نداشته باشد با دنباله روی این افراد شدیدا دچار مشکل میشود وزمانی این موضوع را متوجه میشود که چند سال مفید از سال های عکاسی آن گذشته باشد! متاسفانه وجود تعداد لایک! در بین این افراد نشانه بهتر بودن عکس است.
- میدانم که عکس هایت در وبسایت های تخصصی عکاسی خارجی هم بازتاب خوبی داشته است. چه فرقی میان رویکرد وبسایت های خارجی و ایرانی در این زمینه وجود دارد؟
اصلا از آن دسته آدمهایی نیستم که همیشه عملکرد سایتهای بیگانه را ببینم و به نوعی همیشه مرغ همسایه غاز باشد! اما متاسفانه نوع برخوردها با سایتهای داخلی کاملا متفاوت است حتی در کاربران هم میشود این تفاوت را دید ، گلایه ای که همیشه به سایتهای هنری داخلی داشتم نادیده گرفتن عکاس های داخلی است متاسفانه بارها دیدم که عکسهای عکاسان خارجی در مجلات و سایتهای داخلی ما به اشتراک گذاشته میشود در صورتی که بعضا عکاسان داخلی ما عکسهای بهتری از آنها دارن ، به عقیده من باید در انتخاب این موارد حتما از عکاسان داخلی استفاده شود.
در مورد کاربران خارجی هم باید عرض کنم از آنجایی که لینک فروش عکس در گالری های خارجی ندارم بعضا پیش آمده که کاربران از طریق ایمیل یا پیام های شخصی برای خرید عکس یا چگونگی داشتن یک قطعه از عکس مورد نظر با من صحبت کردن در صورتی که ذخیره سازی عکس بدون اجازه عکاس کار آسانی است اما این کاربران و عکاسان در مرحله اول به خودشان احترام میگذارن چراکه ممکن است مورد مشابه برای آنها بوجود بیاید و در مرحله دوم به صاحب اثر احترام گذاشته میشود. دیدن این موضوع باعث خوشحالی است و در تمام موارد قطعه مورد نظر را با کمال میل به آنها هدیه دادم. ای کاش این فرهنگ همه گیر شود ، بعنوان عکاس بهتر است از خودمان شروع کنیم.
- جدای از ژانر عکاسی خود، مهم ترین چالش پیش روی خود و هم نسل های خودت را چه میدانی؟
درواقع نگرانی خاصی از بابت ادامه عکاسی ندارم ، همیشه سعی کردم از عکاسی لذت ببرم و ذهنم را درگیر حاشیه نکنم. به عقیده من باید از تمام داشته ها در زمان خودش بهترین استفاده را کرد و از آن لذت برد به لطف خدا همه چیز خوب پیش خواهد رفت. در آخر اضافه میکنم تمام مواردی که عرض کردن صرفا نظر شخصی عضو کوچکی از خانواده عکاسی است و هیچ اصراری بر درست بودن آنها ندارم.
با تشکر از تیم هنرگردی
*به امید موفقیت‌های بیشتر برای سهیل شهبازی عزیز
