گفتگو با هما حسینیان هنرمند نقاش
هما حسینیان (متولد ۱۳۷۰) از هنرمندان جوانی است که به تازگی در نمایشگاه گروهی نقاشی “برداشت” در گالری علیها شرکت کرده بود. این هنرمند جوان کارشناسی نقاشی خود را از دانشکده هنر و معماری تهران مرکزی دریافت کرده و در حال تحصیل نقاشی در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه سوره است. حسینیان تاکنون در بیش‌از ده نمایشگاه گروهی شرکت کرده و از نقاشان مستعد نسل جوان به شمار می‌آید. به همین بهانه گفت و گویی با او داشتیم که چکیده‌ی آن را در زیر می‌خوانید:
- برای خلق اثر هنری خود شرایط خاصی را فراهم می‌کنید؟ برای مثال برخی هنرمندان حتما مدیتیشن انجام می‌دهند و عده‌ای موسیقی را شرط لازم می‌دانند. برای شما چگونه است؟
شرایط مناسب برای کار کردنِ من همیشه امر لازم بوده است. در خلوت یا با ایجاد خلوت مناسب همراه با موسیقی و جدا شدن از محیط اطراف برای تمرکز بر روی ایده و بک گراند ذهنی ام. البته بارها پیش آمده که در فضای شلوغی که اصلا برای کار کردن،مناسبِ تمرکز روی کار برایم نبوده، اما شوق نقاشی کردن من رو واداشته و به جلو رانده که شرایط را برای کار کردن ایجاد کنم حتی اگر شده با یک موسیقی که از فضای درهم و برهم جدا شوم و کار کنم.
- اصولا روند آفریش یک اثر هنری برای شما از ابتدا تا انتها چه مراحلی را پشت سر می‌گذارد؟
خلق اثر هنری خصوصا نقاشی ممکن است مراحل از پیش تعیین شده و مشخصی را طی نکند؛ و در برخی از نقاشی های من هم همینطور. برای کار کردن ممکن است روی طرح اولیه ام فکر کنم و اتودی کلی از ایده ی ذهنی ام بزنم و یا با چرخیدن میان تصاویر، ایماژهای ذهنی ام را بیدار کنم و آن طور که می خواهم ترکیبی از آنها را کنار هم یا در هم تنیده و فرو رفته بچینم؛ و ممکن است در نهایت نوعی از چند فضایی در آن نقاشی ایجاد کند که یادآور باقی مانده های مه آلود از تجربیات ِ ذهن انسان معاصر باشد.
- تاثیر روحیات و عوامل محیطی مانند رخ دادن یک اتفاق خوشایند یا ناگوار تا چه حد می‌تواند روی آفرینش اثر هنریتان تاثیر بگذارد؟ برای مثال، نقاشی ای را که در حال تکمیلش هستید، امکان دارد با توجه به خلق و خوی امروزتان، تغییر دهید یا خود را ملزم به ثابت ماندن ایده اولیه می‌دانید؟
البته رویداد های تاثیرگذار بر روحیه ی هنرمند را می توان در آثارش دید. حتا به صورت ناخودآگاه وارد آثار میشود و آن را در ترکیب بندی ،المان ها ،و بسیاری عناصر بصری میتوان دید. تغییر روحیه در طول خلق اثر هنری ، خود به خود ممکن است بر اثری که از قبل شروع شده تاثیر بگذارد و هنرمند ممکن است بخواهد آن اثر قبلی را کنار بگذارد و کاری را از نو شروع کند؛ و برای من هم پیش آمده و ممکن است بر اساس حال متفاوتی اصلا شوقی برای ادامه ی کار روی نقاشی نیمه کاره نداشته باشم و کار جدیدی شروع کنم که خود در طول کار لذت ببرم و این دیالوگ فکری که در ذهنم می چرخد با اتفاقاتی که روی کار مدام در حال پیشرفتن هستند بسیار لذت بخش می شود.
- چقدر برایتان مهم است که اثر شما همان گونه‌ای درک شود که شما می‌خواهید؟ در واقع تا چه اندازه خوانش اثر از جانب مخاطب را آزاد می‌دانید؟
تا حد زیادی خواستار خوانش آزاد از آثارم هستم و ترجیح می دهم فضای فکری پشت کار را توضیح نداده باشم تا ذهن مخاطب بدون پیش زمینه فکری، دنیای ذهنی خود را داشته باشد و این فضا تداعی کننده ی آن تصویر صمیمی شخصی در ذهنش باشد .دوست دارم همانطور که با دیدن برخی نقاشی هایم که انگار زبان یا پاسخ به ذهنیاتم شده اند برای مخاطبم هم تداعی تجربه ا ی ذهنی باشد.
- در مدت زمانی که فعالیت حرفه‌ای داشته‌اید، تغییرات و روندی را که طی کرده‌اید متاثر از چه عواملی می‌دانید؟
پشتوانه های فکری و ذهنی، مطالعه، رویداد ها ی مختلفی که در زندگی مان تجربه میکنیم که هر یک مسلما تصاویر ذهنی می سازند و حتا تغییراتی در روحیات و تصاویر ذهنیمان ایجاد میکنند .و البته هدایت روند یادگیری توسط استاد خوبم.
- به عنوان یک هنرمند جوان چه چالش‌هایی را پیش روی خود می‌بینید؟
دنیای هنر و نقاشی هم چالش هایی دارد که مسلما با ورود به این فضا با آنها مواجه می شویم.ولی یک هنرمند در زندگی حرفه ای اش که با کلیت زندگی اش در یک پیوند همیشگی وگسست ناپذیراست، یاد میگیرد و میداند که هر چالشی اتفاقی است برای تلا ش کردن و جلو رفتن و حتی خود چالش و درگیریِ ذهنی را به کار میگیرد برای یک اثر هنری دیگر.
- شما هنرمند فعالی بوده‌اید و در نمایشگاه‌های زیادی شرکت داشته‌اید. به نظرتان هنرمندان جوانی که تازه دانشگاه را تمام میکنند، در ابتدا باید با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم کنند؟
صحبتی که در مورد چالش های ورود به دنیای حرفه ا ی نقاشی شد، از همان دوران تحصیلات آکادمیک و دانشگاهی آغاز می شود و تلاش در مسیر درست، جستجوی مداوم و به روز بودن در عین یادگیری مداوم و بررسی کار و روش هنرمندان در طول تاریخ و از همه مهم تر هر چیزی را بهانه ی کار کردن دانستن می تواند مسیری درست باشد؛ چون مطالعه و فعالیت در کنار هم می تواند همواره مورد استقبال گیرد.
