پیچ و تاب ساختمان های جاندار درون فضای شهری

هنرمند ژاپنی  AUJIK  _مکتب فکری طبیعت/فن آوری_ بینش خود از تاریخ جعلی و مناظر خیالی را با استفاده از ویدئوهای مجازی و رسانه ها به اشتراک می گذارد. بسترهای شهری موجود، چشم اندازهای طبیعی و زیر ساخت های شهری، به صورت دیجیتالی توسط موجودات ترکیبی ارگانیک-مکانیکی دستکاری شده اند و یک توالی سورئال از واقعیت های افزوده و چشم اندازهای بیگانه را شکل می دهند. در ویدئوی آخیر AUJIK با عنوان “spatial bodies” مناظر شهری و اجسام معمارانه به موجودات زنده ی مستقل و اندام هایی که خود را تکثیر می کنند، تبدیل می شوند. این پوشش بتنی گسترده، رام شده و رشد یافته تنها بر اساس طبیعت ذاتی خود، میان نظم و بی نظمی در حال نوسان است.

تصور AUJIK از پروژه ی “اجسام فضایی ” در طول هشت سال گذشته رشد یافته است و از ارتباط شخصی هنرمند با چشم اندازهای پانورامیک شهرهای توکیو و اوزاکا نشأت می گیرد. ترکیب فیلم های هوایی گرفته شده، گوگل مپ و دستکاری دیجیتالی آنها با نرم افزارهای سه بعدی شرکت آتودسک، مناظر شهری متراکم و اجسام معمارانه را تغییر داده و به موجودات متحرک مستقلی تبدیل کرده است. ترکیب تصاویر با رندرهای دیجیتالی، یک توالی از صحنه ها و مناظری را شکل می دهند که بسیار سورئال و وهم آور می باشند. در این تصاویر صفحات توپوگرافیک تاب خورده اند و ساختمان ها همچون موجودات جاندار درون فضای شهر پیچ و تاب می خورند، می چرخند و شروع به تنفس می کنند.

در بخشی از فیلم “اجسام فضایی ” ، صحنه فضای شهری متراکمی را که توسط تاثیرات _به ظاهر_ دنیای دیگری تحریف شده است را نشان می دهد که در حال تخریب مولفه ها و اجزای های ساختاری اساسی خود و دوباره مرتب کردن آنها به عنوان یک واقعیت معمارانه ی غیر ممکن می باشد. در بخشی دیگر حمله ی نیروهای بیگانه به یک منطقه ی کوهستانی روستایی را نشان می دهد، که همچون موجوداتی روبان مانند درون رودها و درختان در حرکت می باشند.

به گفته ی هنرمند: “این نمایش مجازی گذر دهه ها را از طریق ترسیمات نظری که ماموریت متجاوزانه آنها را نشان می دهد، به تصویر می کشد و  به گزارش های مجازی که زندگی مواد بی جان و شکلی مدرن از جانگرایی برآمده از فلسفه و انسان شناسی ساختگی را به چالش می کشد، اشاره دارد “.