دیوارهای شهر به عنوان موزه های جدید
اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که نگران فراموش شدن آثار کلاسیک هستند، خبر خوبی برایتان داریم! مدتی است که جنبشی برای یادآوری شاهکارهای کلاسیک به راه افتاده که داستان آن را برایتان نقل می‌کنیم:
هنگامی که هنرمند و کارگردان فرانسوی ژولیان دو کزبیانکا از موزه ی لوور دیدن کرد، پرتره‌ای از یک دختر تنها که در گوشه‌ای از موزه بدون بازدیدکننده رها شده بود، نظرش را جلب کرد و ژولیان را به این فکر فرو برد که اگر بتوان خانه‌ی دومی برای آثاری از این دست پیدا کرد، چقدر خوب می‌شود. این ایده اولین پایه‌های پروژه‌ای با عنوان اَوتینگز به معنی گردش بیرون شهر را بنا نهاد.
در حال حاضر این پروژه‌ی هنری که به جنبشی مشارکتی و فراگیر شده است، آثار فراموش شده‌ی کلاسیک را بر روی دیوارهای شهری بازنمایی می‌کند و در واقع دیوارهای زشت و متروک شهر را بدل به موزه ای همگانی کرده و سعی در افزایش تعامل شهروندان با این شاهکارهای کلاسیک دارد.
نکته‌ی جالب توجه در مورد هنرمندان مشارکت کننده در این پروژه‌ی گروهی این است که از طرف این جنبش به افراد شرکت کننده کمک مالی کوچکی هم می‌شود تا آن‌ها بدون دغدغه‌ی هزینه‌ی لوازم نقاشی و جسب‌هایی که به دیوار آسیب نزنند، به اجرای آثار بپردازند. هم‌چنین انتخاب دیوارهای زشت و زخمت شهر برای محل بازنمایی این نقاشی‌ها، تشویق هم به همراه دارد؛ چرا که استدلال بر این است که این دیوارهای زمخت سیمانی، عمر طولانی‌تری به این آثار می‌دهند. برای دیدن عکس‌های بیش‌تر به ایستاگرام پروژه‌ی اَوتینگز سر بزنید.
