اثر سینا مصطفوی در حراج هنری برای کمک به پناهجویان
تابلوی “قایق‌سواران” سینا مصطفوی که لحظه‌ای حیاتی از زندگی پناهجویان را به تصویر می‌کشد، در یک “حراج هنری” به بهای هنگفتی به فروش رسید. این پول در اختیار بنیادی که برای بهبود شرایط جنگ‌زدگان تلاش می‌کند گذاشته شد.
پناهجویی و مهاجرت موضوعی است که اغلب هنرمندان آلمان را درسال گذشته به خود مشغول کرده است. در این سال بسیاری از نویسندگان، نمایشنامه‌‌نویسان، نقاشان و کارگردانان این کشور به نوعی سرگذشت‌های تلخ وشیرین این گروه را دستمایه‌ی کارهای خود قرار دادند و حاصل آن‌ها را به نمایش عمومی گذاشتند. در این میان صحنه‌ی هنرهای تجسمی آلمان نیز با برپایی نمایشگاه‌ها و برگزاری مراسم “حراج” آثار هنرمندان این کشور، یک گام فراتر گذاشته و با گردآوری پول از راه فروش تابلوها‌ی هنرمندان برای کمک به بهبود شرایط جنگ‌زدگان و آوارگان وارد عرصه‌ی عملی شده است. یکی از این “حراجی‌ها” ماه گذشته به همت نایک زایفرت و نیکول مالمده، دو تن از نقاشان معروف آلمانی ساکن کلن، برگزار شد.
سینا مصطفوی، نقاش ایرانی، از جمله کسانی بود که با تابلوی “قایق‌سواران” در این “حراج” هنری شرکت کرد و عایدی آن را در اختیار بنیاد “فرهنگ و یاری آویسینا Avicenna” گذاشت. این هنرمند در رابطه با انگیزه‌ی خود برای همکاری با این بنیاد خیریه به دویچه وله می‌گوید: «ابزار من نقاشی است. من تنها از این راه می‌توانم به پناهجویان و مهاجران کمک کنم.»
سینا مصطفوی در تابلوی “قایق‌سواران”، حادترین پدیده‌ی دنیای کنونی را که بخشی از سرنوشت بیش از ۶۵ میلیون مهاجر در سال ۲۰۱۵ را تشکیل می‌داد، دستمایه قرار داده است. عدم وجود کانونی که در مرکز تابلو نگاه را جلب کند، هم‌چنین زاویه‌ی پرداخت آن از بالا، بر جهان‌شمولی و گسترش این پدیده تاکید دارد. در “قایق‌سواران” بُعد به سطح و خط به رنگ تبدیل می‌شود تا “قایق‌سوارانی” که در شک، انتظار و اضطراب به‌سر می‌برند، به شکل توده‌ای پرانرژی جلوه کنند؛ توده‌ای که از زبان رنگ‌های گرم مصطفوی می‌گوید که تنها با امیدی مبهم به حرکت درآمده است. دریا و بیکرانی آب در این تابلو غایب است، ولی لرزش امواج آن زیر تخته‌های کف قایق احساس می‌شود.
تابلوی “قایق‌سواران” درحراجی نایک زایفرت و نیکول مالمده به بهای ۳۸۰۰ یورو به فروش رسید. سینا مصطفوی در رابطه با برنامه‌هایی که بنیاد آویسینا با پول فروش تابلو پیاده می‌کند، به دویچه وله می‌گوید: «من از ابتدا نمی‌خواستم پول فروش این کار را برای مصارف شخصی یا زندگی خودم خرج کنم. این تابلویی است از پناهجویان و عایدی آن هم می‌بایست برای کمک به آنان مصرف شود.»
